Kimseye tutamicagım sözler vermedim.Hiç kimsenin arkasından konuşmadım.Sevmediğim insanın yüzüne yalandan da olsa gülmedim.Çünkü birilerinin bana kırılmasından ödüm koptu her zaman.Herkesin sevgiyi hak ettigini ve nahif duygulara duygulara sahip olduğunu sandım.Fakat bunun dogru olmadıgını defalarca ögrettiler bana.İnsan kendini onarayamayacak kadar çok kırıldığında fark ediyor bazı şeyleri.Meğer ne kadar gereksiz insana tahammül etmişim,ne kadar anlamsız konulara takılıp kalmışım.Artık anladım ki kimseyi hak ettiginden farklı bir yere koymamak lazımmış.En önemlisi de herkesin yerini bilmesi için araya mutlaka belli bir mesafe koymak şartmış..

Bu Blog 17.10.2024 tarihinde eklenmiş ve toplam 69 defa gösterilmiştir.